Bumper is de beroemde politiehond van de Rotterdamse politie. BlijNieuwslezersbijdrage van Bumper: “Het zijn momenteel bizarre tijden met de Coronacrisis die een ieder van ons wel op een bepaalde manier raakt. Op de brigade kunnen wij momenteel niet trainen zoals we het gewend zijn en de gezellige bende heeft plaatsgemaakt voor strakke richtlijnen om de Coronamaatregelen zo goed als mogelijk na te streven. Aangezien ik voor de eenheid Rotterdam onder andere PR werk ga verrichten hebben we geprobeerd jullie weer eens mee te nemen door ons mooie, maar nu vooral stille, stadje. We gaan langs diverse markante plekkies, alleen nu heeft ook daar de Coronacrisis zijn invloed. Het net nieuwe en mooie Centraal Station in het hart van de stad is rustig, een verdwaalde reiziger verklapt zijn functie en het grote scherm laat zo wat het enige teken van leven zien. De Kuip met zijn trouwe en luidruchtige legioen is nu stil, het voorplein is leeg, de trots wapperende Feyenoordvlag laat zien dat dit de voetbaltempel van ons cluppie is. Geduldig wacht het stadion op betere tijden en zal het weer kolken als vanouds. Over de normaal zo drukke kruising naar het Luxor waar de deuren dicht zijn, maar ook daar zal binnenkort weer genoten en gelachen worden. Door over de Erasmusbrug waar een aantal hardlopers ons doen hopen dat er volgend jaar weer een Rotterdamse marathon over de Zwaantjesbrug zal gaan. Vanaf de brug kijken we op de Euromast het uitroepteken van de stad. Wat zou het mooi zijn als het uitzicht van de mast weer het beeld van een drukke mierenhoop zou geven. Daarna door de koopgoot want die leg in het winkelcentrum van de stad, wel ff twee keer die pleuristrap op en af. “We ware er in 5 minute doorheen. Doei, de mazzel, de balle, laters, see U later alligator, tot gauw, kome we snel kijke en kope.” Via de Kubuswoningen naar station Blaak, lege perrons, een enkele reiziger met waarschijnlijk een vitaal beroep maakt nog dankbaar gebruik van de trein. Over het Marktplein lopen we naar de Markthal. Normaal wemelt het hier van leven op de altijd drukke markt met zijn honderden kramen. Vandaag waren er alleen duiven, die knap chagrijnig waren omdat er nauwelijks iets te eten lag. De klokken van de Laurenskerk waren me nooit zo opgevallen. Nu leek het wel een wekker die in mijn kennel stond en een eind maakte aan de stilte, want stil dat was het. Het stadhuis liet zich vandaag mooi fotograferen er liep namelijk niemand in de weg, ieder nadeel hep zijn voordeel. Ik stond ook nog ff bij het Monument voor alle gevallenen 1940 – 1945, dit heeft de spreuk “Sterker door strijd” laten we er naar streven om ook sterker uit deze strijd te komen. De Korte Lijnbaan is grotendeels dicht en bij de kroegen op het stadhuisplein staan de stoelen gestapeld in plaats van uitgestald. Maar ondanks het feit dat de stad anders is dan normaal verliest het nimmer zijn schoonheid. Het werd tijd om te gaan naar het Erasmus MC om daar de ware helden van deze crisis een hondenhart onder de riem te steken. Het zorgpersoneel was al getrakteerd op diverse tekenen van respect in de vorm van een schout-out, applaus en warme woorden in de diverse media. Echter een ware Bark-out door Bumper stond nog niet in dit rijtje, dat moest ik dus ff gaan fiksen. Ik heb het ziekenhuis toegeblaft en diverse verpleegkundigen een privé concert gegeven in de hal van het Sophia Kinderziekenhuis. Zoals jullie weten draag ik deze afdeling een warm hondenhart toe. Het is een serieus verhaal geworden wat ik die bolle ingefluisterd heb, maar het past volgens mij in deze tijd. Wij van de politie blijven waken over jullie veiligheid en het zorgpersoneel blijft knokken voor jullie gezondheid. Zo proberen wij allemaal op onze eigen manier een bijdrage te leveren. We hopen dat wij de schoonheid van ons stadje en het karakter van zijn inwoners in Coronatijd, toch nog een beetje hebben kunnen laten zien.”