Rond kerst had een grote supermarkt een actie. Je mocht op een kaartje een naam invullen van een buurtbewoner die jij wilde voordragen om in het zonnetje gezet te worden. Ik dacht meteen aan een vriendin van me uit de buurt, die al 4 jaar lang haar vriend helpt nadat hij een herseninfarct kreeg. Van een 2 meter lange, middenin het leven staande man van in de 50, werd hij in 1 klap een lichaam wat in een bed lag en niet meer zelf kon eten, niet praten en alleen zijn ogen open of dicht kon doen. Met hem als persoon was er niks aan de hand, zijn schakelbord naar zijn lijf was stuk.

Stapje voor stapje…. oefenen, vrienden erbij halen, aanmoedigen en doorzetten. Stapje voor stapje. Eerst de sondes eruit en zelf eten… rechterarm weer gebruiken …. communiceren via een letterkaart… communiceren via een spreekcomputer… zitten in een speciaal voor hem gemaakte rolstoel…zelf spreken… Via het Persoonsgebonden Budget konden mensen ingehuurd worden die met hem oefenden en in die hoedanigheid heb ik dit alles van heel dichtbij kunnen zien en mee kunnen helpen.

Nu is hij inmiddels een mondige man, die overdag in de rolstoel van alles doet (leuk schrijft!) en met verzorgers en begeleiders een goed contact heeft. Hij kan nu zelfs weer met hulp staan en de eerste stappen zijn gezet met een speciaal loophulpmiddel. Levend. Zijn vriendin zorgt nog steeds op de achtergrond dat alle zaken goed lopen, maar hij doet het steeds meer zelf.

Prachtig om te zien. De kracht van de geest, medemenselijkheid en niet opgeven.

Ik gaf haar op. In 1 zin beschreef ik wat ik vond “voor K omdat ze 4 jaar lang voor haar vriend zorgt na zijn herseninfarct, die niks meer kon en nu zelfs weer kan staan!”

Was het helemaal vergeten.

Werd opeens gebeld, door deze supermarkt uit mijn buurt.
Of ik het kerstpakket op wilde komen halen voor mijn vriendin.

Het was geweldig om dit aan haar te kunnen overhandigen. Een geweldige grote feestdoos met allerlei luxe dingen. Een mooie bevestiging voor zoveel moois. Er gebeurt zoveel moois…..