Bibi Dumon Tak: Met de ontsnapping van Viktoria uit het slachthuis begon mijn schrijverschap. Nadat ik de foto van Viktoria in de krant had zien staan wilde ik een boek over koeien schrijven, getiteld: De geluksboerderij. Dat was in 1998. Ik bezocht de boerderij van Bert Hollander waar Viktoria stond in 1999, en trof daar al die aan de slacht ontsnapte dieren. Ik besloot toen een non-fictieboek over koeien in het algemeen te schrijven, met het verhaal van Viktoria en haar lotgenoot Claartje als openingshoofdstuk. Het koeienboek verscheen in 2001 en kreeg een Zilveren Griffel. Er volgden daarna nog vele boeken. Ik ontmoette honderden mensen, maar met Bert Hollander en zijn koeien ben ik altijd bevriend gebleven. (Ik kocht zelf in 2008 een koe die aan de slacht was ontsnapt en bracht haar naar De Leemweg. Ik verzorg de Nieuwsbrief voor de donateurs en zorg op die manier voor inkomsten voor de stichting. Inmiddels maak ik de Nieuwsbrief samen met Steef Liefting die ook de vormgeving deed voor dit boek.)
Toen de Leemweg vorig jaar 20 jaar bestond wilden we (Bert en ik) een boek maken over alle bewoners van De Leemweg: De geluksboerderij. Het werd hoog tijd. Claartje en Viktoria leefden nog altijd. Ze waren inmiddels de oudste koeien van Nederland. Zij lieten zien dat ontsnappen uit een slachthuis zin had. Steef Liefting bracht Hans van der Meer en mij samen, en zo maakten we gedrieën dit boek. Ik zie het als een kroon op mijn werk. De titel werd gewijzigd in: Het koeienparadijs.