BlijNieuwslezersbijdrage van één van onze oud-oprichters over Hickerson Elementary School waarbij de leerlingen ‘Happy Birthday’ in gebarentaal leerden en zo hun geliefde 60-jarige dove conciërge/beheerder verrasten
Marieke bezoeken we regelmatig in het verzorgingshuis. We hebben jaren met elkaar gemusiceerd en hebben elkaar leren waarderen. Nu zit ze in het verzorgingshuis op de gesloten afdeling. Steeds verder zakt ze weg in apathie; we zagen het gebeuren en konden niets doen. Praten, wandelen, muziek luisteren, maar toch konden we bijna geen contact meer krijgen met haar. Tot op een middag – het was in de Stille Week – begon een van ons zachtjes een lied te zingen. Ze pakte het op en o wonder, ze zong de bovenstem! Een brok in mn keel kreeg ik, ze zong en niet een lied! Het een na het ander werd ingezet. Wat een blije middag werd het!
Mooie bijdrage van één van onze redacteuren
BlijNieuwslezersbijdrage over wat er gebeurde toen een vlucht twee uur vertraagd was en DaoiríFarrell, Geoff Kinsella and Robbie Walsh, drie Ierse muzikanten, twee uur moesten wachten in de oersaaise vliegtuig-gate…
BlijNieuwslezersbijdrage nav een NRC-artikel over het kleinkunstlied ‘Mensch, durf te leven’ uit 1917, dat dit jaar dus precies 100 jaar oud is, maar waarvan de strekking zeker niet verouderd is. Dick Witte schreef over dit lied een boekje
“Alweer uit 1984 (jeugdsentiment: alweer 33 (!!) jaar geleden) maar dit liedje van Kinderen voor Kinderen geeft goed weer waarom ik BlijNieuws zo leuk vind :)”
Vandaag een bijzondere BlijNieuwslezersbijdrage over vier Georgische zangers die ‘losjes gezeten op bank met een glaasje wijn’ al improviserend, schitterend een Duduki (Georgisch blaasinstrument) met hun stem imiteren
Mooie BlijNieuwslezersbijdrage over de IJslandse Zangers Árstíðir die tijdens hun tournee door Duitsland in het treinstation van Wuppertal belandden en daar de 13e eeuwse IJslandse Hymne “Heyr himna smiður” (“Hear, Smith of Heavens”) van Kolbeinn Tumason zongen
We wonen in een grote stad met veel drukte en gedoe, heerlijk om te zijn; altijd “reuring”. Toch zijn ook daar van die vertrouwde dingen. Twee weken geleden werd ik bijvoorbeeld aangenaam gewekt.
Het was nog even stil in de stad. Ik denk zo ongeveer 5.30 am en iedereen sliep nog. Geen auto’s, geen brommers, geen mensen die praten, bellen of zingen. En toch… een ongewoon gezang met prachtige loopjes die ik nog niet eerder gehoord had.
Ik ben naar het raam gelopen en zag een oude vriend op het dak van de flat aan de overkant zitten. Vol overgave zong hij een nieuw riedeltje. Ik was verpletterd. Prachtig. Blij ben ik weer in bed gaan liggen luisteren.
De volgende dagen hoorde ik het regelmatig ‘s ochtends. Hij is er weer, Merel is weer terug. Al een jaar of 10 komt hij bij ons in de tuin achter beneden nestelen. Ben meteen weer vogelzaad gaan strooien en ja hoor; daar kwam hij. Samen met zijn vrouw. Ik heb hen bedankt voor het prachtige zingen…
Oude vrienden…
