Marieke bezoeken we regelmatig in het verzorgingshuis. We hebben jaren met elkaar gemusiceerd en hebben elkaar leren waarderen. Nu zit ze in het verzorgingshuis op de gesloten afdeling. Steeds verder zakt ze weg in apathie; we zagen het gebeuren en konden niets doen. Praten, wandelen, muziek luisteren, maar toch konden we bijna geen contact meer krijgen met haar. Tot op een middag – het was in de Stille Week – begon een van ons zachtjes een lied te zingen. Ze pakte het op en o wonder, ze zong de bovenstem! Een brok in mn keel kreeg ik, ze zong en niet een lied! Het een na het ander werd ingezet. Wat een blije middag werd het!

Mooie bijdrage van één van onze redacteuren